شیخ ابوالحسن دولتآبادی مرندی (الشیخ ابوالحسن بن محمد النجفی دولتآبادی) متوفی به سال ۱۳۴۹ هجری قمری (۱۳۰۷ شمسی) و مدفون در کنار مزار حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در شهر ری که از علمای دارای مقام و محدث دوران قاجار و اوایل پهلوی بوده است.
وی هرچند تفکرات ضد مشروطه داشته اما فردی بسیار معتقد به اهل بیت (ع) و بالاخص امام عصر (عج) و مقید به ارزشهای دینی بوده و کتابهایی در موضوع مهدویت و نشانه های ظهور دارد (که البته برخی محققین به این نشانهها نقد وارد کرده اند).
این عالم بزرگ که در ۳۵ سالگی به مقام اجتهاد در نجف الاشرف رسیده مدتی نیز امام جمعه شهر ری بوده و نفوذ خوبی در دولت مرکزی در پایتخت داشته است و به همین سبب نیز در مواردی از مردم دولت آباد، بناب و حومه در مقابل تعدیها و ستم متصدیان آذربایجان و مسئولین محلی از جمله مجدالملک ارباب دولت آباد بعنوان وکیل مردم از حقوقشان در نزد دولت مرکزی دفاع نموده که اسناد آن موجود است.
وی در قسمت هفتم کتاب «دلائل براهین الفرقان» در قبح ذاتی حرمت شراب سخن گفته و از فروش علنی مشروبات الکلی در خیابان لالهزار تهران و مجاورت حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) انتقاد نموده اند.
و اما در سال ۱۳۴۴ قمری یعنی پنج سال قبل از درگذشت آیت الله دولتآبادی، ماجرای تخریب قبور ائمه بقیع در مدینه روی داد و آن زمان یکی از علمای صاحب قلم و دارای بیان نافذ که به نقد تفکرات وهابیت و محکوم کردن عمل ظالمانه وهابی ها پرداخت، این شخصیت شجاع جهان تشیع بود که به نگارش کتاب «صواعق سبعه» پرداخت.
–
پ.ن: روستای دولت آباد از شهرستان مرند استان آذربایجان شرقی واقع شده که با حدود ۴۰۰۰ نفر جمعیت بعنوان منطقه ای مذهبی که در ارادت به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت ع زبانزد می باشند.
